Kościół w Górnicy, obecnie kościół filialny pw. Matki Bożej Królowej Polski, należący do parafii Lubno. Zbudowany został  jako zbór luterański w 1672 r.  Poprzedni kościół katolicki, znacznie starszy – z 1586 roku, był już w tak złym stanie, że uległ zawaleniu. Fundatorem był Arnold Kasper Golc, burgrabia wałecki, zaś budowniczymi świątyni, zgodnie z zachowaną inskrypcją byli Daniel Hoier i jego pomocnik Biermmers.

Budynek wzniesiony został w konstrukcji szkieletowej, pola międzyryglowe pierwotnie były wypełnione strychulcami z gliną, później od XVIII wielu stopniowo wymieniano je na wypełnienia ceglane. Jak wynika z zachowanych zapisków remonty miały miejsce w 1715, 1840 i 1937 roku. W trakcie ostatniego remontu wymieniono między innymi częściowo stolarkę. Ciekawostką może być fakt, iż do wypełnienia jednej ze ścian użyto cegieł z naniesionymi inskrypcjami wałeckich wykonawców tych robót. Wymienieni są tam B. Giers, A. Hopp i C. Klammen. Inskrypcje te znajdują się pod oknami, na ścianie zewnętrznej południowej.

Jest to budowla salowa, orientowana, o planie rzutu prostokąta, nakryta dwuspadzistym dachem. W partii zachodniej korpusu wznosi  się wieża na planie kwadratu, nakryta namiotowym dachem.  Do elewacji południowej w późniejszych latach dobudowano zakrystię. Budynek jest wykonany przy użyciu prostych metod ciesielskich, brak bardziej wyrafinowanych elementów zdobniczych. Widoczne są zaledwie: dekoracyjny szczyt kruchty i ornament zębnika (skromny barokowy motyw dekoracyjny). Kościół nie jest podpiwniczony, nie stwierdzono istnienia krypt. Wart uwagi jest rygiel znajdujący się nad nadprożem, na nim bowiem wyryto napis, słabo wprawdzie już obecnie czytelny, zgodnie jednak z zapiskami sprzed lat była to data zakończenia budowy kościoła. Kolejne napisy, będące wyryte na belce oczepu w języku łacińskim są nieco lepiej widoczne.

Kościół w latach powojennych nie był używany, dlatego z pierwotnego wyposażenie nic nie pozostało, zabytkowy jest jedynie strop belkowy z profilem nawiązującym do form neogotyckich. Kościół użytkowany jest jako świątynia katolicka od 1961 roku.

W tej miejscowości wart uwagi jest też park dworski, założony na planie trapezu, jego zadrzewienie stanowią głównie buki, lipy, świerki i kasztanowce.