Adres:
Strona:
Facebook:
E-mail:
Telefon:
Iński Park Krajobrazowy powstał w 1981 roku i zajmuje teren 17763 ha, a jego otulina to dodatkowe 26240 ha.
Celem utworzenia tego parku było zachowanie w nienaruszonej formie krajobrazu polodowcowego wraz z całością walorów przyrodniczych występujących na tym terenie.
Wody stanowią ponad 8,5% całego obszaru parku co ukazuje wodną specyfikę obszaru. Łączna ilość jezior położnych w obrębie granic parku jest to aż 63, z czego 18 z nich cechuje się powierzchnią większą niż 5 ha. Największym jeziorem jest jezioro Ińsko, o charakterystycznej urozmaiconej linii brzegowej, osiągające w najgłębszym miejscu 42 m. Dodatkowo oznacza się ono czystą i krystalicznie czystą wodą, przez którą można dokładnie przyjrzeć się kamienistemu dnu. Kolejnymi jeziorami pod względem wielkości są: Krzemień i Stubnica. Istotny dla całego systemu wodnego terenu jest fakt, iż przez te 3 jeziora przepływa główna rzeka tego obszaru – Ina. Większość jezior całego pojezierza ma charakter przepływowy za sprawą rzek Iny i Regi.
Teren parku jest bardzo zróżnicowany, liczne są tu wzgórza czy mniejsze wzniesienia, najczęściej okalające właśnie jeziora, co tworzy przepiękne rynny i doliny. Największą górą parku jest Głowacz o wysokości 180 m n.p.m. Krajobraz przypomina w jakimś stopniu górski, stąd coraz popularniejszą nazwą dla parku jest “Bieszczady Ińskie”.
Ponad 50% obszaru stanowią lasy, głównie kwaśna buczyna oraz buczyna pomorska. Dużą część terenu zajmują tez tzw. pustacie, czyli tereny niezalesione, odznaczające się niską roślinnością. W całym parku można spotkać ponad 700 gatunków roślin naczyniowatych (1/3 wszystkich gatunków występujących w Polsce). Liczne są tu gatunki objęte ścisłą ochroną tj.: wawrzynek, paprotka zwyczajna, orlik pospolity, rosiczka okrągłolistna, storczyki oraz wiele innych.
Iński Park Krajobrazowy to nie tylko piękne jeziora i rzadkie rośliny, to także bogaty świat fauny. Pierwszorzędna ze względu na wodne środowisko tego terenu są ryby. W czołówce występują sieja i sielawa. W takich warunkach odnajdują się doskonale też ssaki, płazy i gady, których długi szereg również znajduje się pod ścisłą ochroną. W zalesionych częściach parku królują ptaki, które to w konarach drzew umieszczają swoje gniazda. Liczy się, że występuje ich ok. 142 gatunki na tym terenie.
Na terenie parku znajduje się 5 rezerwatów przyrodniczych: Kamienna Buczyna, Wyspa Sołtyski, Głowacz, Krzemieńskie Źródliska, Bórbagno Miałka. Każdy z tych rezerwatów ma swój indywidualny plan ochronny i rozwojowy, oraz wyznaczone ścieżki edukacyjno-rekreacyjne. Ponadto w obrębie parku istnieją tzw. użytki ekologiczne oraz zespół przyrodniczo – krajobrazowy “Ostrowiec”.
Teren Ińskiego Parku Krajobrazowego jest dostępny dla turystów, z wyłączeniem właśnie części, gdzie wstęp jest ograniczony bądź bezwzględnie zabroniony – jak na terenach rezerwatów.
Na terenie Ińskiego Parku Krajobrazowego wyznaczonych jest kilkanaście szklaków i ścieżek turystycznych o różnej trudności przebycia, o zróżnicowanej długości i formie ich przebycia. Najpopularniejszymi szlakami turystycznymi są:
- Czerwony Szlak Turystyczny im. Hetmana Stefana Czarnieckiego
- Niebieski Szlak Pojezierza Ińskiego
- Zielony Szlak Wzniesień Moren Czołowych
- Czarny Szlak – Szlak na Głowacz
Ponadto można odbywać wycieczki rowerem oraz konno także na wyznaczonych do tego ścieżkach.