Budowę pierwszych fortyfikacji należy wiązać z otrzymaniem przez Koszalin praw miejskich. Miało to miejsce w 1266 roku. Wówczas zaczęto wznosić drewniano ziemny wał, który otoczono fosą. W latach 1293-1310 wybudowano ceglane mury o długości 1600 metrów. Obronę wzmacniało 46 czatowni, wysuniętych przed lico muru kwadratowych półbaszt. Do miasta prowadziły trzy bramy. Gruby na 1,3 metra i wysoki na 7 metrów ceglany mur przetrwał do początku XVIII wieku. Po pożarze miasta, który miał miejsce w 1718 roku mury w większości zostały obniżone do 3 metrów, zapewne wówczas również uporządkowano ich otoczenie. Pozyskana cegła została spożytkowana do odbudowy miasta. W XIX wieku rozebrano bramy miejskie, a mury ponownie obrosły dobudówkami i domami. Pozwoliło to na zachowanie ich fragmentów przy ulicach Kazimierza Wielkiego, Marii Ludwiki i między Adama Mickiewicza i Młyńską. Systematycznie prowadzone prace konserwacyjne spowodowały, że ocalałe mury okazale prezentują się na tle uporządkowanego otoczenia.