Adres:
Strona:
Facebook:
E-mail:
Telefon:
Ruiny książęcego zamku nad Jeziorem Szadzkim. Zbudowany w 1 połowie XIV w. przez książąt pomorskich w miejscu wcześniejszego grodu. Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z roku 1336 i wspomina o rodzie von Steglitz, jako właścicielach Szadzka. Z. Radacki sugeruje czas budowy zamku na około czterdzieści lat wcześniej, po 1290 r., jednak regularny, prostokątny rzut warowni i istnienie w narożniku wieży o kwadratowej podstawie i cylindrycznej górnej części nawiązuje do zamków zakonu joannickiego – Łagowa, Swobnicy i Pęzina, powstających od drugiej połowy XIV w. Nie można więc wykluczyć istnienia w Szadzku drewniano-ziemnej warowni, zastąpionej przez murowany zamek. Krótko przed 25 lutego 1365 roku w zamku lub w jego okolicy w niewyjaśnionych okolicznościach został zamordowany być przez Krzyżaków, książę słupski Warcisław VII z dynastii Gryfitów. Zamek dwukrotnie zdobywany przez Brandenburczyków w 1445 i 1478 r. został zniszczony. Odbudowany przez księcia Bogusława X w końcu XV w. Był siedzibą kasztelanów książęcych. Zamek pozostawał istotną twierdzą dla księstwa pomorskiego także później. Przed rokiem 1533 bramę wzmocnił bastion, a mimo pożaru i renesansowej przebudowy po roku 1588 warowność zamku nadal była wysoka – powstał dodatkowy pierścień obwałowań o rzucie pięcioboku. Mimo to, w wyniku wojen szwedzkich Szadzko zostało opuszczone, a późniejsze próby odbudowy – ze względu na koszty – zostały przerwane. Od roku 1766 trwała powolna rozbiórka opuszczonego zamku, ale jeszcze w roku 1784 Ludwig Wilhelm Brüggemann pisał o nadal widocznych potężnych murach. Cegły i kamienie z rozbiórki pozostałości zamku wykorzystane zostały do odbudowy pobliskich Dobrzan, które zniszczył pożar w 1781 roku. Zachowało się rumowisko kamieni, mury fundamentów i wysoki wał obronny z widocznym zarysem bastionów.
Źródła:
“Średniowieczne zamki Pomorza Zachodniego” Zbigniew Radacki PWN 1976
Numeryczny model pokrycia terenu – geobiz.pl
tkrb