Dworzec kolejowy w Drawsku Pomorskim został oficjalnie otwarty pod koniec 1877 roku. Swoją wyjątkowość zawdzięcza historii, pięknu architektury oraz odrestaurowaniu w ostatnich latach, czym wpisał się w grupę sztandarowych obiektów dziedzictwa kulturowego w regionie. 

Jest to klasyczny przykład zespołu kolejowego z połowy XIX wieku. Całość zabudowań skonstruowana jest z czerwonej cegły, co było typowe dla okresu budowy. Mury są w swojej kompozycji jednolite, brak zmiany surowca czy stylu. Dachy natomiast charakteryzują się dużą różnorodnością stylów układania – występują tu dachy dwu i czterospadowe. Szczególnie warto zwrócić uwagę na zdobienia przy oknach i gzymsach. Surowy styl ceglany łagodzą drewniane okna i drzwi. 

W skład kompleksu wchodzi budynek główny o rozbudowanej bryle liczącej dwa piętra oraz budynki poboczne (między innymi budynek gospodarczo – magazynowy).

W roku 2011 dworzec przeszedł gruntowny remont po tym jak został wykupiony przez gminę od PKP i otrzymał dotację ze środków Unii Europejskiej. Wcześniej był zaniedbany, brudny, z licznymi ubytkami w fasadzie, powybijanymi oknami, a jego powierzchnia nie była sensownie wykorzystana.

Aktualnie dworzec składa się z 2 peronów i 3 torów i całej bazy obiektów użyteczności publicznej. Dawną, stanowczo za dużą jak liczbę podróżujących, poczekalnię podzielono na mniejsze części. Obok poczekalni, która umila czas turystom wesołymi obrazkami wymalowanymi na ścianach, znajduje się ogólnodostępna sala wystawowa. Ponadto w budynku dworca swoje siedziby znalazły organizacje pozarządowe skupiające się w swojej działalności na ochronie środowiska i ekologii. 

Jest to bardzo dobry przykład połączenia piękna architektury wraz z szeroko rozumianą misją publiczną, gdyż obok funkcji komunikacyjnej, dworzec pełni funkcję kulturowo-edukacyjną.