W średniowieczu Kołobrzeg był zamknięty linią obwarowań miejskich, których pozostałością są XIV-wieczna Baszta Lontowa, odcinek muru i ruiny baszty więziennej. Decydującym wydarzeniem, mającym wpływ na obecny wygląd miasta było nadanie mu w 1255 roku praw miejskich. Wówczas wytyczono szachownicowy, charakterystyczny układ ulic z głównym placem – rynkiem. Na środku rynku około 1364 roku wzniesiono gotycki ratusz. Obecnie na jego pozostałościach wznosi się neogotycki nowy ratusz. Autorem jego projektu był znany niemiecki architekt Karl Friedrich Schinkel. Równie ważną budowlą jest Bazylika konkatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, której wznoszenie rozpoczęto w 1280 roku. Pierwotną zabudowę Kołobrzegu stanowiły gotyckie murowane kamienice, w późniejszym czasie przebudowywane lub wznoszone od nowa w aktualnie panujących stylach. Przykładem tego typu zabudowy jest mająca XV-wieczny rodowód kamienica Schliffenów (ul. Emilii Gierczak). Kołobrzeg figuruje na liście miast Europejskiego Szlaku Gotyku Ceglanego. Innymi wartymi zobaczenia obiektami w obrębie Starego Miasta są: zespół klasztorny diakonis ewangelickich, magazyn „Katownia” z XV wieku, Akademia Rycerska z końca XVIII wieku, Pomnik Tysiąclecia i Muzeum Oręża Polskiego. Teren Starego Miasta w Kołobrzegu jest wpisany do rejestru zabytków.